Ik denk dat velen van Shinty mij kennen van naam of gezicht (of snor), maar mocht dat nog niet zo zijn: ik ben Bart Molenaar, woonachtig in Odijk, 57 jaar oud en getrouwd met Bianca en samen in het gelukkige bezit van twee dochters van 19 en 23 jaar. In mijn dagelijkse werk bewaak ik de kwaliteit van software in een ontwikkelteam van een internationaal bedrijf die vooral bekend is door zijn kantoorprinters. In de avond zit ik af en toe in de sportschool om de conditie op pijl te houden en ben ik zaterdag meestal op de club. Verder ben ik heel handig wat resulteert in dat ik regelmatig het verzoek krijg van huisgenoten en familie of ik iets kan repareren. Overigens is handig zijn geen gave maar de durf om uitdagingen aan te gaan en fouten te maken. Mijn levensmotto is dezelfde als die van het bekende Zweedse bedrijf: Aandacht maakt alles mooier. En dat probeer ik dan ook in al mijn bezigheden tot uitdrukking te brengen. 

Mijn jongste dochter heeft negen jaar gehockeyd bij Shinty en zodoende ben ik besmet met het virus dat ‘hockey’ heet. Ik ben zeven jaar lang coach geweest van meisjes teams van de D t/m de A, en heb dat altijd met veel plezier gedaan. Dat ik daarbij zes keer het team naar het kampioenschap heb kunnen leiden, was nooit vanuit mijn eigen ambitie maar kwam voort vanuit aandacht voor en betrokkenheid met het team. En dat vooral vanuit de visie dat plezier in hockey gecombineerd met inzet de basis van meer is. Mijn jongste dochter is ondertussen door haar studie afgehaakt, maar ik ben gebleven bij Shinty. Hoezo is vrijwilligerswerk niet leuk?

Tijdens mijn coachschap kwam ik tot de ontdekking dat spelregelkennis bij veel Shinty-leden toch wel een ‘ding’ was. Ik ben mij daarin verder gaan verdiepen en begon spelregelboekjes te maken voor mijn teamleden die wedstrijden moesten fluiten. Die boekjes kwamen in beeld bij Shinty en zodoende ben ik nu al enkele jaren lid van de Arbitrage commissie in de functie van opleider en coördinator CS (Clubscheidsrechter), CS+ (Clubscheidsrechter plus), en YUP (Young Umpire Promise). De boekjes zijn er overigens nog steeds en worden nu samen met een goede fluit aan alle leden gegeven die hun scheidsrechterkaart halen. Ook geef ik spelregelcafés aan 1e jaars D-jeugd, want daar begint al de basis voor een goede kennis van de spelregels. 

Ik ben anderhalf jaar geleden begonnen om de arbitrage naar een hoger plan te trekken, door de CS+ opleiding te starten. Dit valt qua niveau tussen club- en bondsscheidsrechter in en heeft intussen geresulteerd in drie officiële CS-plussers bij Shinty (en waarschijnlijk komen voor de winterstop daar nog vijf bij).  Daarnaast hebben we nog twaalf mensen in de CS+ opleiding zitten die ongeveer een jaar duurt.  

Tevens is onlangs het YUP programma gestart, waarbij we C-jeugd met fluitambities een springplank geven richting CS+. Allen zijn overigens sinds kort op de velden goed herkenbaar aan de nieuwe fel oranje shirts. Concreet betekent dit alles dat we op dit moment al veel teams kunnen faciliteren met goede en meer ervaren scheidsrechters, waarbij mijn ambitie is om Shinty arbitrair gezien geen volger te laten zijn  maar een koploper in de regio.

Vooral het plezier en de voldoening. Ik zou elke ouder aanraden om coach, teambegeleider, teammanager, spelbegeleider of iets anders te gaan doen op de club. Daarmee verhoog je niet alleen de betrokkenheid met je zoon of dochter, maar het is ook een kans om iets moois te doen voor de gemeenschap. Overigens, ik kan zelf niets met een hockeystick en tijd vrijmaken was voor mij ook een uitdaging, dus daarmee wil ik deze twee veel gebruikte argumenten om geen vrijwilliger te worden hierbij meteen ontkrachtten. Na al die jaren doe ik het nog steeds met heel veel plezier en kijk er ook met veel voldoening op terug. En niet te vergeten, als vrijwilliger sta je niet alleen maar doe je het met alle vrijwilligers samen, dus ook hierbij veel dank aan allen die mij weer helpen en ondersteunen. 

Altijd, een club draait nu eenmaal niet zonder en veel handen maken ook licht werkt. Zo zoeken we nog een nieuwe indeler scheidsrechters, een coördinator scheidsrechtersbegeleiding eerste keertjes maar ook begeleiders zelf. Dus zet die stap en meld je aan op: [email protected] en geef wat tijd aan een goed doel als vrijwilliger.

Aan welke vrijwilliger geef jij de stick door?

Ik wil graag de stick overdragen aan Rob Cornelissen, lid van de commissie Sportiviteit & Respect en tevens een prima begeleider bij scheidsrechters die voor het eerst fluiten. Hij en de commissie doen veel om het aspect van sportiviteit en respect, welke de laatste tijd in de media vaak negatief in de belangstelling staat, binnen de club vorm te geven en te bewaken.