Op een bord in het clubhuis en op de website van Shinty staan de namen van bijzondere leden vermeld. Sommige namen zijn bij veel leden niet heel erg bekend omdat de benoeming gebaseerd is op activiteiten die in de vorige eeuw plaats gevonden hebben. Als Lid van Verdienste staat Els Glimmerveen – Boekhout op de lijst; ook de naam van haar reeds geruime tijd geleden overleden vader, Ton Boekhout, staat daarbij. Helaas is nu ook achter de naam van Els een overlijdenskruisje gekomen.

De afgelopen zomer werd Els geconfronteerd met een agressieve vorm van kanker. De behandelende artsen/specialisten stelden dat Els op dat moment nog hooguit 4 weken te leven had. Die artsen kenden Els nog niet en wisten niet dat Els zich niet zomaar aan de kant laat zetten. Maar het werd een ongelijke strijd en op de dag voor kerst is een einde gekomen aan het leven van Els.

Toen Els in de jaren 60 naar Revius ging, kwam hockey in haar leven; zij speelde eerst in de meisjeselftallen waar haar vader coach was. Daarna speelde zij in Dames 1 en later in Dames 2. Onder leiding van haar vader werd in 1973 het eerste houten clubhuis van Shinty gerealiseerd (tussen de kleedkamers en veld 3). Naast het spelen zorgde Els ervoor dat elke maandag de Shinty Shots gemaakt werd. Tegenwoordig hebben internet, email en apps de communicatiefunctie van het krantje overgenomen. Van 1977 tot 1983 is Els secretaris van Shinty geweest en daarmee spin in het web van het reilen en zeilen van de club. De ledenvergadering heeft haar dan ook in 1983 benoemd tot Lid van Verdienste.

Inmiddels speelde bij Heren 1 een leuke keeper, Rob Glimmerveen. Els vond hem meer dan aardig en de liefde was wederzijds. In 1974 zijn ze met elkaar getrouwd. Rob werkte eerst bij een bank en is later met een compagnon een goedlopend en zich snel uitbreidend computerverhuurbedrijf begonnen. Zij verhuisden toen naar Veenendaal waar ook het bedrijf van Rob gevestigd was, waarin Els meewerkte. Mede daardoor raakte Shinty wat uit het zicht. Het bedrijf werd 15 jaar geleden onder heel gunstige condities verkocht. Els en Rob konden toen op relatief jonge leeftijd gaan genieten van mooie dingen in de wereld. Daarnaast hielpen zij o.a. via Rode Kruis en Vluchtelingenhulp mensen die onder minder goede omstandigheden moesten leven.

Tot 6 mei 2017. Het was een mooie zonnige zaterdagmiddag; Els en Rob zaten op het terras bij hun huis te genieten van de tuin, het leven en het voorjaar in aantocht; Els ging even naar binnen om een biertje uit de koelkast te halen en ondertussen blies Rob buiten zijn laatste adem uit. Het plotselinge overlijden van Rob was een grote klap voor Els. Maar van lieverlede kreeg zij haar leven weer op orde. Totdat deze zomer die afschuwelijke ziekte bij haar ongenadig toesloeg.

In kleine kring van familie en vrienden is woensdag 30 december stil gestaan bij het leven van Els. Dochter Josefien, zoon Bart en de jongere zus van Els, Annemiek, blijven achter.

Teun Bleijenberg